DAG 1

Na een kleine twee uur rijden kwam ik aan in Klazienaveen bij ‘Het bos van Anno’. Gevonden via Google liet het me niet meer los en dit leek mij de uitgelezen plek om een zeer bewogen jaar voor mij op een gepaste en spirituele manier af te sluiten en me open te stellen voor wat komen gaat in de toekomst, wat dat ook moge zijn. Anno en Gisela hebben hier in Drenthe een oase van rust weten te realiseren, een waar paradijs waar je even de hele wereld achter je kunt laten. Anno heeft het houten ecologisch huis waarin zij wonen zelf gebouwd en vele mooie en magische plekjes gecreëerd op de 1 hectare grond die ze bezitten. Dit warme liefdevolle stel biedt diverse behandelingen, rituelen en retraites aan, waarvan ik voor een zgn. ‘Eigen-Wijze’ retraite heb gekozen, die ik zal aanvullen met een zweethutceremonie.


HDX 2017 06 05 BosvanAnno Omgeving S MG 4570 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 05 BosvanAnno Huis S MG 4515 © Bart Hendrix

Veel tijd had ik niet nodig om te landen in dit paradijs. Ik werd warm ontvangen door Gisela en zij heeft me direct een rondleiding over het terrein gegeven. Bij een ‘Eigen-Wijze’ retraite kies je ervoor om óf een tent op te zetten ergens in het bos, óf te logeren in de prikkelarme, cosy en comfortabele boshut. Voor dat laatste heb ik gekozen. Ik ben de enige gast. Dat betekent dat het gehele bos, maar ook de zonneweide, de natuurvijver om in te zwemmen -of om af te koelen na het gebruik van de sauna-, de sauna en de vuurplaats zomaar vijf dagen helemaal even van mij alleen is. Ik kan gebruik maken van een buitentoilet en een regendouche.


HDX 2017 06 02 BosvanAnno BosvanAnno S MG 4274 1 © Bart Hendrix
Zonneweide

HDX 2017 06 01 BosvanAnno Tuin S MG 3963 © Bart Hendrix
Zonneweide

HDX 2017 06 02 BosvanAnno Toilet S MG 4167 © Bart Hendrix
Buitentoilet

HDX 2017 06 02 BosvanAnno S MG 4138 © Bart Hendrix
Zonneweide

HDX 2017 06 05 BosvanAnno Vijver S IMG 4585 © Bart Hendrix
Natuurvijver en Sauna

Een ‘Eigen-Wijze’ retraite betekent dat ik zelf mijn retraite vormgeef, waarbij ik ervoor kies helemaal alleen op mijzelf te zijn, maar ook gebruik kan maken van één van de behandelingen die zij aanbieden, mits de gelegenheid daar voor is. Natuurlijk is een behandeling vooraf te boeken. Iedere plek op dit terrein is magisch. Het enige dat je hoort zijn vogels, soms het blaffen van een hond in de verte, maar voor de rest helemaal niets. Natuur en eenvoud was precies wat ik wenste en ik realiseer me dat dit de grootste rijkdom is. Vijf dagen lang één met de natuur, naakt, op blote voeten, stilte, zijn, voelen. Alle secundaire levensbehoeften als internet, telefoon vallen zonder moeite weg. Zo één zijn met de natuur vraagt wel om een regelmatige check op teken (ik heb er twee van mijn lijf verwijderd) en de muggen hebben aan mij een feestmaal gehad. Er is naar me geluisterd. Alles dat ik wenste was back to basic and here I am….dank U!

DAG 2

Ik neem je mee naar de blokhut. Een episch plekje omgeven door alleen maar bomen. Inmiddels heb ik de eerste nacht gemaakt en werd half 7 uitgeslapen wakker. Wanneer ik wakker wordt en naar buiten kijk zie ik een vogelhuisje waar een koolmees af en aan vliegt. Links daarvan staat een boom waar een specht voortdurend zijn jongen komt voeden.


HDX 2017 06 04 BosvanAnno Boshut S MG 4477 © Bart Hendrix
De boshut


HDX 2017 06 05 BosvanAnno Boshut S MG 4302 © Bart Hendrix

Ik schenk wat water uit de jerrycan in de waterkoker en naast de hut kan ik salie of munt plukken zodat ik verse thee kan zetten. Het is nog fris en de zon wordt gefilterd door de bomen. Mijn camera heb ik op statief gezet in een poging de specht en de koolmees vast te leggen. Vooral de koolmees laat zich maar moeilijk ‘vangen’, hij is razendsnel. Het belooft een warme dag te worden. Ik doe wat yogaoefeningen en mediteer wat. Een hele dag voor mezelf alleen ligt voor me, een dag van bezinning.


HDX 2017 06 01 BosvanAnno Specht S MG 4115 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 01 BosvanAnno Specht S IMG 4074 bewerkt © Bart Hendrix


HDX 2017 06 05 BosvanAnno Vogel S IMG 4548 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Koolmees S MG 4206 © Bart Hendrix

Gedurende de dag merk ik dat ik nog regelmatig in mijn hoofd zit. Stiekem maak ik me toch wat zenuwachtig voor de zweethutceremonie die de volgende dag zal plaatsvinden. Angst voor het onbekende, bang misschien voor de confrontatie met emoties of blokkades en hoe ik daarop reageer. Uit de mind, ik laat het weer los en kijk er ook weer naar uit.

Halverwege de middag besluit ik de houtkachel aan te steken om de sauna op te warmen. Na twee sessies, lekker zwemmen in de vijver en afgespoeld te zijn onder de regendouche ga ik lunchen in mijn hut. Daarna hang ik een hangmat op. Gedachten komen en gaan. Ik denk zo af en toe aan thuis en hoe het daar zou gaan en laat ook dat weer los. Steeds makkelijker vind ik mijn ontspanning.


HDX 2017 06 04 BosvanAnno Hangmat IMG 2355 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 04 BosvanAnno Hangmat IMG 2356 © Bart Hendrix

In de avond besluit ik naar de vuurplaats te gaan en mijn eigen kampvuur te stoken. Daar zit ik op dat magische plekje om mijn vuur, alleen in een lege kring. Gedachten vullen de stilte en worden omgezet naar gevoel. Zoveel geleerd het afgelopen jaar. Het leven niet te serieus te nemen, mijn plek te durven innemen in deze harde wereld, er te mogen zijn in plaats van me altijd tot een ‘last’ voor een ander te voelen. Ik maak wat notities op kleine stukjes papier, schrijf een aantal dingen op die me niet meer dienen, maak er propjes van en gooi ze in het vuur. Mijmer wat over de toekomst en de blokkades die ik herken. Even zet ik een chill muziekje aan en vrijwel gelijk weer uit, want niets klinkt chiller dan een bos vol vogels. Ik besef me wat een prachtige dag en wat een prachtig moment het is.


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Vuurplaats S MG 4170 © Bart Hendrix
Vuurplaats


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Vuurplaats MG 4261 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Vuurplaats S MG 4239 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Vuurplaats S © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Vuurplaats S MG 4268 © Bart Hendrix

DAG 3

Een nieuwe dag breekt aan. Opnieuw vroeg wakker, half 7. Ik heb gisteren het vuur laten doven en lag rond half 11 op bed. De buitenlucht maakt je verzadigd moe. De weersvoorspellingen voor vandaag kondigen wat regen of onweer aan, de dag van de zweethutceremonie. Ik voel me er rustiger onder dan gister, maar een tikkie zenuwachtig ben ik wel. Ik laat het over me heenkomen.


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Zweethut S MG 4151 © Bart Hendrix
Zweethut


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Zweethut S IMG 4292 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Zweethut S IMG 4293 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 03 BosvanAnno Zweethut S IMG 4294 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Zweethut S MG 4154 © Bart Hendrix

De zweethutceremonie

Rond half 10 verzamelden de deelnemers van de zweethut zich in het huis van Anno en Gisela. Na een korte uitleg over hoe de dag eruit zou gaan zien, landden we allemaal even met een korte meditatie en stelden we ons aan elkaar voor. Hoe zit je er bij, wat verwacht je, ben je gespannen of opgetogen… Totaal waren we met 8 personen, naar mijn idee een mooi aantal, drie vrouwen en vijf mannen. De taken werden verdeeld.

Er gaat een hele voorbereiding aan vooraf, zo moet er hout worden verzameld en gehakt, moet het gras in de zweethut geknipt worden, worden er basaltstenen gehaald, flessen met saliewater gevuld en wordt de hut overdekt met dekens en een zwaar zeil. Na het knippen van het gras heb ik me laten instrueren hoe je hout hakt en de blaren stonden rap in mijn hand. Nadat alles gereed was bouwden we de vuurplaats op met hout. We pakten allemaal een basaltsteen, hielden deze tegen de aarde, voor het hart, richtten het naar de hemel en terug naar ons hart en voelden wat de steen wilde vertellen. Vervolgens legde je de steen op de houtstapel met een intentie; liefde, wijsheid, intuïtie, vrede, dieren, de groep, etc. Zo legden we 3 á 4 stenen per persoon op de stapel. Daarna staken vier van ons het vuur aan, elk aan een windrichting, zuid, west, noord en oost. De verbinding met de groep was (al) gemaakt. Het vuur laaide op en het was tijd om naar binnen te keren. Wat heb jij nodig tijdens deze ceremonie, wat wil je loslaten? Intussen konden we gebedsbuideltjes maken om deze in de hut te hangen. Een kleine notitie (gebed) leg je in een lapje stof, doet er wat tabak bij en vouwt het dicht tot een buideltje en hangt hem op in de hut.

Het duurt even voor de basaltstenen goed heet zijn, maar eenmaal zover gaan we één voor één de hut in. Als eerste Gisela, de watervrouw die zorgt voor de opgieting van water op de stenen. Voor je de hut binnengaat loop je er eerst een rondje omheen in de richting van de klok en word je door Anno, de vuurman gereinigd met salie. Als iedereen in de hut zit worden de stenen binnen gedragen. Prachtig rood fonkelend worden ze in de vuurput gedirigeerd. Dan sluit de deur en is het aardedonker, er is geen besef van tijd of ruimte. Het krachtdier deze ceremonie was de kikker. De kikker staat voor intuïtie. Een kikker volgt altijd feilloos zijn intuïtie, een kikker komt ook ieder jaar terug op dezelfde plek om te paren en eitjes te leggen. In hoeverre volg jij je intuïtie? Luister je altijd naar je intuïtie? Voor diegene die wat willen delen is er de gelegenheid. Je spreekt je uit en sluit af met Aho (voor mannen) of Ahe (voor vrouwen). Iedereen weet dan dat je uitgesproken bent en geeft antwoord met een Aho of Ahe om te laten blijken dat je gehoord bent. Soms wordt er een lied gezongen of geneuried en als niemand meer iets heeft toe te voegen wordt er op de drum geslagen en eindigt in dit geval de eerste ronde. De deur gaat open en je kunt naar buiten. Hierna zullen nog drie ronden volgen.

Ja het is heet in de zweethut. Bloed en bloedheet. Soms is het vechten tegen de hitte, anderzijds omarm je het. Soms komt er weerstand boven en ben je geneigd de hut te verlaten, maar dan komt het doorzettingsvermogen om de hoek kijken, niet te verwarren met wilskracht. Waarom voel ik die weerstand, kan ik daar niet doorheen? Doorademen. Iedere keer dat je in de zweethut bent is het hard werken voor je lijf, het is telkens alsof je koorts hebt. Ik hoor het pompen van mijn hart in mijn rechteroor. Eenmaal buiten lijk ik duizelig. Heerlijk liggen in het gras, starend naar de hemel. Dampen en afkoelen, saliewater drinken. Na een paar minuten een duik in de vijver en afspoelen onder de koude regendouche. Er ontstaat een enorm gevoel van vrede en eenheid, er wordt geknuffeld. Zo mooi om iedereen te zien in zijn of haar kwetsbaarheid en openheid. Zo volgen er nog drie ronden.

Na de derde ronde begint het te regenen. Dikke zware regendruppels vallen op onze naakte lichamen om het vuur, Iedereen is vuil van aarde en gras. Alles voelt zo puur. Na de vierde ronde merkte je dat de moeheid toesloeg. Niet alleen het fysieke lichaam heeft hard moeten werken. Je koelt snel af. Nadat we allemaal een beetje waren bijgekomen, ruimden we gezamenlijk alles weer op. Het zeil en de dekens werden opgevouwen en met de kruiwagen naar de loods gebracht waar ze werden uitgehangen, er gaan gauw zo’n 20 a 30 dekens over de hut. Daarna hebben we heerlijk met elkaar gegeten. Iedereen had iets lekkers meegebracht, het was goed te merken dat men moe was. Na het eten ging iedereen naar huis, een van de dames bleef slapen. We lagen allemaal vroeg op bed.

DAG 4

Vanochtend samen ontbeten met Anno, Gisela, Bjorn (hun zoon) en Katheleen (uit Haarlem). We zijn allemaal zo’n beetje aan het woord geweest en het is interessant om te horen waar een ieder staat en dat met je te willen delen. Ik zou Anno en Gisela wel beter willen leren kennen, ik ben benieuwd naar hun verhalen. Na het ontbijt werd Bjorn op de trein gezet en namen Anno en ik vast afscheid. We zouden elkaar niet meer zien voor mijn vertrek de volgende dag. Een paar dikke hugs van de knuffelkoning als afscheid. Ik heb sterk het gevoel hier weer terug te komen, met of zonder zweethut. Er zijn nogal wat behandelingen die ik zou willen ondergaan en daarnaast lijkt een blotevoetenwandeling me fantastisch. Zo af en toe denk ik aan thuis en hoe fijn het ook weer is om Antal weer te zien, ik moet ook zeggen dat ik hier wel heel erg geniet.


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Sauna S MG 4140 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 02 BosvanAnno Sauna S MG 4162 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 05 BosvanAnno Sauna S MG 4525 © Bart Hendrix

Na het afscheid ben ik naar de hut gegaan. Het weer is vandaag wat wisselend. Ik heb de sauna weer opgestookt en ben gaan zwemmen. Het is bijna onbeschrijflijk hoe het voelt om hier te zijn. In mijn ‘eigen’ bos, weer helemaal alleen. Overal waar ik om me heen kijk is het groen. Ik ga de vogels missen en de rust. De uurtjes glijden aan me voorbij, ik lees een boek, hang in een hangmat of plons in de vijver. Het is volledig Zen. Even hoor ik een vliegtuig overkomen en ik wil me geen voorstelling maken van de hectiek en dynamiek van zo’n volgepropte herrietube. De avond is al lang ingevallen en aan de roze gekleurde lucht die door de bomen haar licht laat vallen kan ik zien dat het een mooie zonsondergang moet zijn, zo een die je moet vastleggen. Het begint te schemeren en ik ga naar binnen, mijn spullen pakken voor morgen.


HDX 2017 06 04 BosvanAnno Vijver MG 4355 © Bart Hendrix


HDX 2017 06 04 BosvanAnno Vijver S MG 4345 © Bart Hendrix

Wat hebben de laatste dagen me gebracht. Misschien had ik verwacht heel heel diep te gaan en geconfronteerd te worden met overgebleven stukjes troep die nog opgeruimd moesten worden. Eigenlijk is het heel rustig gebleven. Ik heb ook niet voor niets zo hard aan mezelf gewerkt het afgelopen jaar. Daarbij hou ik enorm van de stilte en van alleen zijn.Ik stel mezelf opnieuw voor om hier weer terug te komen.Het weer had ik erg mee, zou het alsmaar regenen of koud zijn, dan zal het plaatje vast een stuk minder aangenaam zijn. Naast de heerlijke rust en stilte heeft het hele proces van hier zijn me goed gedaan. Om bezig te zijn de sauna warm stoken, koud douchen, in de vijver zwemmen, het naakt zijn en op blote voeten lopen, houthakken en vuur stoken, het ermee bezig zijn is geweldig. Het was heerlijk om met niemand rekening te hoeven houden, met niemand te hoeven kletsen, geen prikkels of ruis te ervaren.

DAG 5

Half 6 en ik word uitgeslapen wakker. De goudgele zon schijnt door het raam naar binnen. Ik wil hier niet meer weg is het eerste dat door mijn hoofd gaat. Ik ben hier nog niet klaar. Ik neem een warme douche in de badkamer van het huis. Dat was wel weer eens lekker, bovendien was ik verkleumd. Mijn spullen zijn gepakt en even nog ga ik terug in bed met een kop koffie. Ik observeer de vogels en hun gedrag, zij letten op mij.

Het werd tijd om te gaan. Ik ben het hele terrein nog even over gelopen en heb van alle magische plekjes afscheid genomen en tot ziens gezegd. Deze plek, mijn hut, de lieve mensen, ze hebben een plekje in mijn hart. Ik knuffel Gisela gedag en zeg dat ik terugkom.

Ze opent het hek voor me en ik rij zwaaiend de lange oprit af.

Bart Hendrix Fotografie

Almere, Nederland
KvK 87172100 btw-id NL004368839B54

Sitemap

© copyright 2017-2024 Bart Hendrix
Realisatie: Blauwe Nacht
linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram